Nieuwste artikel geplaatst op Sallandmagazine.nl!

De heren Speelman en Speelman. Twee broers die op humoristische wijze met heerlijke liedjes uw avond positief zal gaan invullen. Dit is het vierde theater programma van Daan en Joost Speelman genaamd ´Optimisten´. Ze zullen de chaos van nu gaan schetsen, het gehaaste leven en de druk van presteren. De heren vragen zich af of er nog momenten zijn van bezinning en stil gaan staan bij de dingen die je hebt en kijken of je nog tevreden bent met wát je hebt.

Het is ongeveer een jaar geleden dat mijn vriendin en ik na een voorstelling gingen van beiden heren, toen nog onbekend bij ons. Ze speelden in Olst en we hadden de avond van ons leven. Humor, prachtige liedjes en de geweldige uitstraling van beiden heren. We volgden Daan en Joost via Facebook. Ze hielden een actie, de fans moesten koken en daarvoor kreeg je vrij kaartjes. We probeerden om dit voor elkaar te krijgen, we hadden gezien dat ze in januari naar Raalte kwamen. Er gebeurde niets en het raakte op de achtergrond.

Tot vorige week toen ik zag dat ze aanstaand weekend (zaterdag 26 januari) speelden in Raalte in het Hof theater. ‘Zullen we ze gek maken’, zei mijn vriendin tegen mij. En zo kwam het dat ik een reactie schreef op Facebook naar Joost Speelman. Even later kwam er een privé bericht van Daan Speelman, we mochten gaan koken en kregen vier vrijkaarten.

Nadat we uit gestuiterd en gegild waren kwam de realiteit binnen. We moesten koken! Maar wat? Waar gingen we de tijd vandaan halen, tussen werk, gezin, afspraken en gewoon ons hectische leven. Het is duidelijk dat we toe zijn aan een avond vol ontspanning en laat de voorstelling nou net gaan over het leven zoals het is. Vol hectiek en chaos, de druk van presteren.

Uiteraard zal ik uitgebreid verslag doen van deze avond. Aanstaande zaterdag is het zover, we gaan koken, eten en genieten!

Maroeska Ter Horst

Er zijn nog kaarten te bestellen via www.hofinsalland.nl

Write

Ze is ziek!

Met een dramatische blik keek ze me futloos aan. Een schraperige stem die klonk alsof ze terminaal was en haar laatste uur was in gegaan. 'Mam... moet ik naar school?' Ik wist niet dat dit een multiple gok was maar mijn antwoord werd direct afgekeurd. Een klaagzang volgde en ik was toch echt achterlijk als ik haar naar school zou sturen. Ohw, je bent ziek, zei ik droogjes. Zeg dat dan? Ze rolde met haar ogen en traag schuifelde ze naar de bank. Ze snikte met horten en stoten 'ik ben zo duizelig'. Zucht, deze dag zou in het teken staan van 'mevrouw goede tijden slechte tijden wannabe'. 

De procedure is als volgt, koorts betekend thuis, geen koorts betekend school. Er zijn uitzonderingen en die beoordeel ik ter plekke. Ik pakte dus de thermometer en zwaaide er vrolijk mee in het rond. School ziek is dan vaak ineens over, de echte zieken blijven liggen. Ze bleef liggen. Het piepje gaf aan dat het voltooid was en tot mijn verbazing gaf het ding 39 graden aan. Oké ze lag in dikke joggingbroek onder een dikke deken in de woonkamer met kachel aan. Maar dit was dus overduidelijk géén schoolziek. Triomfantelijk keek ze me aan van onder haar deken en kroop tevreden verder onder haar deken. 

Dat de kinderen ziek zijn kunnen ze niks aan doen en geloof me ik ben dan heel lief. Maar deze dame heeft een hobby om alles dramatischer te maken dan dat het drama werkelijk is. Ziek zijn is zo'n drama. Het leven gaat eindigen binnen niet al te korte tijd. Pijntjes waar een ander nog nooit van gehoord heeft, haar gezicht op standje drama en steunen en kreunen. Je zou kunnen zeggen 'ze is net een vent' Niet dat ik dat zeg natuurlijk, de mannelijke lezers wil ik niet voor hun kop stoten. 

We gaan dit virus maar uitzitten, moederlijke taken serieus nemen met een portie extra aandacht. God sta me bij....

500 Woorden! - 10-12-2012

Heleen van Rooyen doet het ook, 500 woorden per dag moet ze weg tikken van haar uitgever.Ik dacht, als ik mijzelf dit ook eens opleg? Het hoeft nergens over te gaan, gewoon als oefening elke dag 500 woorden. Sinds vrijdag zijn de dagen gehuld in een dikke mist. Mijn lijf is rustiger en mijn hoofd heeft een dikke prop watten. Soms voel ik het razen opkomen, voornamelijk als ik het erover heb. Het angst gevoel, de paniek. Controle verliezen terwijl ik altijd controle wil hebben. De angst dat ik het verlies van ‘het monster’. Het gevoel dat je knettergek wordt en niemand je meer hoort, wegzakken in een soort film. Je ziet iedereen zitten maar je hebt het gevoel dat het onwerkelijk is. Je schreeuwt maar niemand hoort je, onzichtbaar zichtbaar. 

Nadeel van deze mist is dat je tot nergens toe in staat bent. Elke beweging heeft vertraging, mijn hoofd stuurt elke beweging vertraagd aan. Dit schrijven gaat niet zoals normaal. Normaal ratelt alles eruit, nu maak ik constant fouten en kan ik niet nadenken of het een kloppend verhaal is.

Vrijdag deed mij beseffen dat ik psychiatrisch patiënt ben, naast mijn lichamelijke foutjes doet mijn geest ook nog eens wat het niet zou moeten doen. Is het omdat er teveel gebeurd is wat mijn hoofd niet aankan? Of zit er nog een stempel op mij te wachten. Het lijkt wel op een spelletje ‘dozen stapelen’. Je krijgt dozen die je moet stapelen en het gaat steeds sneller, uiteindelijk kan je de dozen niet meer kwijt en stort alles in. Bedolven onder alle dozen lig je dan te roepen om hulp. Gelukkig is er hulp! De twee mensen van dimence vingen mij goed op.

Maar nu, ik probeer mijn dagen weer meer invulling te geven. Als de kinderen thuis zijn hoeft er geen invulling te zijn, dan heb ik mijn handen meer dan vol. Maar de uren dat ze op school zitten wil ik ergens mee bezig zijn, een doel. Ik heb mijn website weer onder handen genomen en mijn pen weer gepakt om te gaan tekenen. Het  gaat allemaal niet zoals normaal maar het is goed voor nu. Het huishouden blijft liggen, ik mis de 6 uur hulp enorm. Ik hoop dat het weer terug komt, volgens de artsen van dimence MOET het terug komen omdat het geestelijk vast loopt met alles op mijn schouders. Toch had ik gelijk dat het aan de andere pillen lag voor mijn pijn. Beetje vreemd hé, medicijnen om je geestelijk boven water te houden, medicijnen tegen pijn. De bijwerkingen van de pijn pillen zijn depressie, angsten, onrust, hallucinaties. Dat gaat toch op een gegeven moment enorm botsten!! Prettig dat huisartsen even in je dossier kijken.

De maandagochtend is kapot, de kinderen komen bijna weer thuis. Getekend, aan de website gewerkt en jawel,bijna 500 woorden getypt!!